Het familiehuis versus het familie-imperium.

Persoonlijke ervaring met kleinere familiehuizen

Wat is het verschil in beleving tussen de ‘kleinere’ familiebedrijven en een groot familie-imperium? Dat is iets wat Karin en ik ons afvroegen. Onze ervaring met kleinere huizen als Agustí Torelló Mata, Nadal en Giró Ribot was heel persoonlijk. Ze hadden altijd tijd, ondanks onze vaak onaangekondigde bezoeken. De familie schoof altijd even aan bij het proeven en met veel passie en trots werd er dan gesproken over het tot stand komen van de bodega. De inheemse druiven, de bodem van de wijngaarden, de expositie van de wijngaarden, en dan vooral het belang hiervan.

Bij Agustí werden we speciaal meegenomen naar de Kripta kelder, die iets verderop in een klein dorpje is gevestigd. Bij Nadal mochten we de wijngaarden in, die vlak naast de bodega liggen. Bij Giró Ribot werden net de wijnen gemengd (‘assemblage’) en werd ons van alles verteld over dit proces in het wijnlab.

Beleving in een groot familie-imperium

De volgende op de lijst was Freixenet, het bekende cava-imperium. Met veel enthousiasme had ik een privé tour gereserveerd. Er zijn dagelijks tours met grote groepen, maar ik zag mijn geest al dwalen in een groep van 25 man. Ik wilde deze ervaring zo intens mogelijk beleven.

Het entree bij Freixenet is echt prachtig. We hadden de bodega al vaker gezien als we Sant Sadurni binnenreden, een immens groot pand. Er stonden buiten twee oude motoren en ook een oude houten pers. Alles was goed georganiseerd met parkeerwachters en beveiliging. De hal was gigantisch met een druk bezochte receptie.

De tour begon met een film over de geschiedenis van Freixenet in een bioscoopzaaltje. Via een route die je bewandelt met grote foto’s aan de wanden, maak je kennis met het hele productieproces. Vervolgens gingen we in een treintje naar de kelders, zo groot dat je er zou kunnen verdwalen. De oudste kelder is geweldig; via een oude stenen trap kwamen we in een oude vochtige grot waar het water langs de muren naar beneden sijpelde. Hierna gingen we naar de ‘moderne’ wijnkelders, gebouwd in de jaren 80 en 90, grote betonnen hallen waarvan de wanden tot de nok toe bekleed zijn met flessen.

We mochten ook nog even de ‘werkvloer’ op, waar de productie in volle gang was. Tijdens de tour stelde ik veel dezelfde vragen die ik eerder had gevraagd bij voorgaande tours. Ik was benieuwd of de antwoorden hier hetzelfde zouden zijn. Ik kreeg echter vooral, ‘dat zal ik straks even navragen’ te horen.

Proeverij en observaties

Na de tour was het tijd voor een welverdiende proeverij. Op tafel stonden naast manchego, nootjes en Spaanse worst een Brut Reserva, Gran Reserva en Gran Cuvee. Het viel me op dat de Reserva en Gran Reserva uit hetzelfde oogstjaar kwamen. Had deze Reserva eigenlijk een Gran Reserva moeten zijn? Dit bleek te kloppen, ze waren beiden even lang gerijpt. Kwestie van vraag en aanbod… De kans is dus aanwezig dat je wel eens een Gran Reserva hebt gekocht voor de prijs van een Reserva!

Het verschil in beleving

Een imperium is zeker indrukwekkend, groots en goed georganiseerd. Maar de persoonlijke noot, de passie, de trots en de algehele beleving — die vind je daar niet. Ik zal altijd gaan voor de persoonlijke beleving, het contact met de familie, de kennis en de passie. Dat is waar het bij mij om gaat!